Í dag beit kuldaboli svo sannarlega í puttana á mér þegar að ég var við myndatöku á nokkrum hrossum.

Það eru nokkur ný hross að detta inná sölulistann sem er orðinn ansi tómlegur.

Við erum búin að fylla okkur á síðustu dögum af menningu en síðastliðið sunnudagskvöld fórum við ásamt dóttlunni minni henni Krissu á tónleikana með Frostrósum í Laugardalshöll.

Hún gaf okkur Hebba miða í bestu sætin og urðum við sko ekki fyrir vonbrigðum með tónleikana!
Þvílík sýning og raddir og þegar að mest var af fólki á sviðinu þá voru cirka 250 manns að spila og syngja!

Eftir tónleikana fórum við flott út að borða á gamla A Hansen sem heitir núna Gamli Vínkjallarinn.

Ekki vorum við hætt að drekka í okkur menninguna í höfuðborginni en við fórum á frábæra Ljósmyndasýningu á Laugarveginum en þar var mynd af honum Káti okkar Hrút í nánast fullri stærð ásamt fleiri húsdýrum okkar Íslendinga.

Nú svo streyma kanínur út einsog heitar lummur og hef ég vart undan  að kyngreina og afhenda áhugasömum kaupendum.

Enn á ég eftir að senda norður þær nínur sem pantaðar voru.
Ekki örvænta þið fyrir norðan!
Þær eru alveg á leiðinni!

 Sigrún formaður með flotta Angóru kanínu.
Ein af örfáum sem eftir eru til í landinu .

Mín skellti sér á stórskemmtilegann stjórnarfund hjá Kanínuræktarfélagi Íslands
En ég blogga um það betur á nínusíðunni minni.

Völva að fá sér ylvolgann mjólkursopa í kuldanum um daginn.

Völva er seld til Þýskalands og fer utan 13 Janúar.


Skinfaxi fer 6 Janúar til Þýskalands.

Tilviljun er seld og fer einnig til Þýskalands.

Alltíeinu og mjög svo skyndilega opnuðust flóðgáttir af fyrirspurnum um hross.

Fleiri hross eru í vinnslu og líklegt að tvö séu á leið til Hollands fljótlega.

Á allra næstu dögum verður pantaður hingað dýralæknir til að taka dna sýni úr folöldunum og í leiðinni verða þau örmerkt.

Nú ég verð með krumlurnar á lofti í litföróttu folöldunum og ætla að slíta strá úr taglinu á þeim og senda til hennar Freyju í Svíþjóðinni en hún er að safna efni í hest að ég held???

Hehehehehe.............
Altaf sama bullið í manni!

En ég rakst á síðuna Litfari þarsem hún og faðir hennar Páll Imsland eru að safna inn merkum og skemmtilegum upplýsingum um litförótt hross.

Líst vel á ykkur feðginin .

Ransý er alveg búinn á því eftir atgang síðustu daga og ég stalst í tölvuna og pikkaði inn með klaufunum þessar línur.
Ef hún verður ekki búin að blogga fyrir annað kvöld þá skal ég tala við hana með tveimur hrútshornum fyrir ykkur kæru lesendur .
Kátur Flankason.


Og ætla að telja upp kindurnar sem ég fékk:

Dóru sem er algjört beauty pæ.......

Forystu megababe..........

Hauskúpa heavy babe.................

Hermínu hugföngnu sem varð að taka frá á tímabili!
Græðgin í henni!

Og við 007 áttum mjög svo leynilegan fund saman .
Reyndar komst ég að svolitlu um hana sem gerði mig nett brjálaðan og sárann .
Haldiði ekki að hún hafi alveg misst niður um sig ullarlagðana þegar að inn kom þessi líka ungi og flekkótti hrútur sem barði sér á bringu og stökk af stað með ógurlegum látum og áður en Ransý náði að stoppa hann af þá var hann búinn að negla 007 uppvið vegg!
Ekki ætla ég að borga meðlagið vor ef að lömbin hennar verða með minnsta vott af flekk í ullinni !

Forkur frá Stað.

Það var mikið að ég náði að reka hann Kát úr tölvunni.
Hann er að drepast úr afbrýðisemi útí nýja hrútinn hann Fork.

Forkur fékk að spreyta sig á:

Sibbu Gibbu og Kráku veturgömlu dömunum.

Brynju Beauty.

Karen kind.

Rosalega er búið að vera erfitt að koma þessu bloggi frá mér.

Apparatið sem ég geymi allar myndir á er alveg við það að springa og er það búið að tefja verulega fyrir mér hér á blogginu.

Vona að það springi ekki alveg strax áður en ég næ að gera viðeigandi ráðstafanir áður en ég tapa öllum myndunum!

Það verður styttra í næsta blogg lofa ég ykkur !

Þá er vetur konungur búinn að banka hrauslega á dyr hér hjá okkur við Garðskagavitann.

Tími	Vindur	Mesti vindur / hviða	Hiti	Raka- stig
Mið 02.12 kl. 02:00	18 m/s	20 m/s  /  24 m/s	-2,8 °C	69 %
Mið 02.12 kl. 01:00	19 m/s	20 m/s  /  26 m/s	-2,9 °C	67 %
Mið 02.12 kl. 00:00	19 m/s	20 m/s  /  27 m/s	-3,1 °C	72 %
Þriðjudagur, 01. des. - Garðskagaviti
Tími	Vindur	Mesti vindur / hviða	Hiti	Raka- stig
Þri 01.12 kl. 23:00	19 m/s	21 m/s  /  27 m/s	-3,6 °C	71 %
Þri 01.12 kl. 22:00	19 m/s	21 m/s  /  27 m/s	-3,3 °C	75 %
Þri 01.12 kl. 21:00	20 m/s	21 m/s  /  27 m/s	-3,3 °C	76 %
Þri 01.12 kl. 20:00	21 m/s	22 m/s  /  28 m/s	-3,4 °C	75 %
Þri 01.12 kl. 19:00	21 m/s	21 m/s  /  27 m/s	-3,2 °C	74 %
Þri 01.12 kl. 18:00	21 m/s	21 m/s  /  26 m/s	-3,2 °C	73 %
Þri 01.12 kl. 17:00	20 m/s	20 m/s  /  25 m/s	-3,1 °C	72 %
Þri 01.12 kl. 16:00	19 m/s	19 m/s  /  25 m/s	-2,7 °C	73 %
Þri 01.12 kl. 15:00	17 m/s	18 m/s  /  23 m/s	-2,7 °C	65 %

Ég skellti mér í smá göngu með hundana en gafst fljótlega upp vegna kuldans og látanna í Kára veðurkóngi.
Djö..............beit hann vel í puttana á mér þegar að ég var að munda cameruna!

Súsý Busludóttir að hamast í Tobbu Önnu vinkonu sinni.

Skvetta Busludóttir alveg búin að fá nóg af skafrenning í nebbann sinn.

Hrossin hér á bæ og allt í kring stóðu í höm í bylnum og biðu af sér lætin.

Það voru skuggaleg skýin og ekkert gaman að vinna úti við þannig að ég dreif mig inní heitann kaffisopa og hentist svo út til kindanna,kanínanna og hestanna sem inn eru komnir en það eru þeir Hrókur og Suddi sem deila saman stíu á meðan hinir eru látnir vera útí rúllu í bylnum.

Suddi er ekkert alltof brattur innanum hrossin útivið og tapar bara holdum þó að hann sé bara með 4 öðrum hrossum í rúllu.Hann er svo mikil kveif af hann stendur bara og horfir á hina gadda í sig rúllunni eða þartil Hrókur kemur honum til bjargar og rekur hina frá en hinir geldingarnir bera mikla virðingu fyrir honum.
Suddi er flottur með Hrók í stíu inni en nú er mig farið að kítla í puttana að fá járningarmann á svæðið en ætla samt að bíða með það framyfir áramót.

 Ég tók 7 kanínuhögna í dag og sendi inn í eilífðina og eina læðu sem er ekki að gera sig í frjósemi.
Nokkrir af köllunum voru orðnir gamlir eða síðan 2005 og var frekar erfitt að fella þá.
Margir mjög góðir högnar en nú taka synir þeirra við.

Í kvöld var ég loksins að skila inn fjárskýrslu og kláraði Forðagæsluskýrsluna líka.

Svo er eftir að skila inn stóðhestaskýrslu og ég veit ekki hvað.
Að vera bóndi í dag er orðið ansi mikil vinna í tölvu og tekur þetta allt saman drjúgan tíma.

Nú svo er fjörið að hefjast í fjárhúsinu!
Kátur er þegar búinn að sinna 3 kindum og næst er að sækja Flekkóttan lambhrút á restina.
Það er svo miklu meira gaman að fá smávegis af litum með úrþví maður er að þessu líka sér til gamans.

Svona svo þið fáið einhverja innsýn hvernig lætin eru í fjárhúsinu núna þá set ég hér inn videó af frændum/frænkum hans Káts og kindana hér á bæ.

Enn er verið að dekra við gibburnar en ég fór að suða í kallinum að ég þyrfti eitthvað til að gefa litlu dömunum smá Bygg frá Svan í Dalsmynni því það ku vera ansi gott í kindur.
Ekki var hann lengi að drífa sig af stað og kom með lausn á þessu í hvelli.

Hann fann þessar forláta rennur sem hann skrúfaði fastar niður í góðri hæð fyrir dömurnar og nú er slegist um Byggið af miklum ákafa og ætla ég að þær blómstri af því í vetur.

Nýja aðferðin við að gefa heila rúllu í einu í stóra garðann er alveg að gera sig.
Þær eru í 14 daga að koma niður rúllunni og þá er bara smávegis eftir af grófu og smá af kuski sem nýtist vel sem undirburður fyrir þær en allt fé hér er á taði og vélmokað út.

Farin út að halda áfram smíðinni í hesthúsinu en von er á folöldum inn en sum fljúga út til eigenda sinna í Janúar og önnur verða áfram.

Fariði varlega í umferðinni!
Það er víst fljúgandi hálka !

Er í bloggstuði aldrei þessu vant.

Tók saman ýmislegt sem á daga hefur drifið undanfarið.

Drottning í innliti um daginn.

Drottning Toppu og Askdóttir er seld til Þýskalands.
Hún ætlar samt að hinkra aðeins hér þartil hún hefur aldur til að hitta stóðhest en þá fer hún út með vonandi fallegt afkvæmi innanborðs.

Voffafréttir:)

Busla er ekki dauð úr öllum æðum þó hún sé hálfbling,heyrnalaus og gengi við staf ef hún gæti á sínum þremur og hálfa fæti.


 Ég gerði ekki neitt

Hún fór út að pissa seint um kvöld fyrir nokkru síðan ásamt litlu dóttur sinni henni Súsý.

Aldrei má ég ekki neitt !

Eftir smá stund fór ég að kalla þær inn í háttinn en þá voru engir hundar sjáanlegir útí myrkrinu og kuldanum!
Ég tók fram hundaflautuna og eftir örfáar sekúndur kom sú litla hlaupandi á harðaspretti út úr myrkrinu en engin Busla kom.

Alveg sama hvað ég flautaði mig eldrauða í framan og lá við köfnum á köflum!
Gamla rörið var greinilega komin á slóð og ef hún hefur heyrt í mér þá hefur hún bara harðlokað eyrunum og haldið áfram að finna hann Ljóta (minkinn:).
Eftir andvökunótt og fleiri fleiri ferðir útí dýr með flautuna þá loksins skilaði hún sér að ganga fimm um morguninn!

Angandi af þara/fjörulykt og alsæl með lífið.

Eðja frá Hrísum.

Ég tók stóðið heim í hesthús um daginn og leit yfir hryssurnar og folöldin.
Engir hnjúskar og allir í fínu standi..................ennþá.

En ég er ekki frá því að úthagar sem alla jafna eru í fínu lagi á þessum árstíma séu ansi slappir fóðurlega séð.
Hér á skaganum sölnuðu grös fleiri mánuðum fyrr en í venjulegu árferði vegna þurrkanna og verðum við að taka mið af því.

Mér finnst að hagarnir séu núna í Nóvember svipað næringarsnauðir og þeir eru í Febrúar,Mars.

Við erum byrjuð að tína út fyrningarrúllur og tókum eina hryssu heim sem mér fannst ekki vera almennilega undirbúin undir veturinn holdafarslega og kom henni í rúllu heim við hesthús til að fylgjast með henni.

Nú hryssan hefur einnig annað hlutverk en það er að passa folöldin sem voru að koma að norðan en það eru folöldin frá Freyshestum.

Við eigum eina dömu af þessu fjórum folöldum undan Lísu Stígsdóttur og Eitils Hugasonar.

Spennandi folald leirljóst að lit seld/sold.


Svo er það hann Kjarkur litli sem er seldur/sold til Sviss.


Hersir sem verður grár að lit, til sölu/for sale.


 Mynd: Íris Wohlgezogen

Og hinn stóri og stæðilegi Kanslari til sölu/for sale  (verður einnig grár) sem ég hef mikið álit á.

Hann er gríðarlega stór og verklegur og fádæma rólegur og kurteis þrátt fyrir að hafa ekki verið undir manna höndum áður.
Ekkert mál að mýla hann og ormahreinsa.

Ég á dóttur sem er fádæma dugleg að baka og gera allskonar listaverk í eldhúsinu hjá mér.
Áhuginn er gríðarlegur að búa til og móta td ýmislegt úr bræddu súkkulaði.

Versta er að dóttirin nennir ekki í skóla því bækur eru ekki hennar áhugamál og vill hún helst bara framkvæma hlutina en ekki lesa um hvernig best sé að framkvæma þá.
Vill bara vinda sér í verkin og láta þau tala.

Hvað á maður að gera við svona "krakka"til að beina henni áfram svo hún geti fundið (súkkulaði:) farveg fyrir hana og koma henni á rétta braut í hennar hugðarefnum???

Súkkulaði ísréttur.

Og annar í skál.

Er þetta ekki annars flott hjá stelpunni minni og það í fyrstu tilraun!
Var að bæta inn link fyrir reiðtygi til sölu og annað tengt.

Líklega er hún Bleika hennar Kirstenar vinkonu minnar í Þýskalandi elsta íslenska hross í heiminum.
Kannski elsta hross veraldar ef útí það er farið.

Bleika frá Bakkafirði fædd 1966.

Hryssan er jafngömul mér (Ransý:) en við erum báðar fæddar árið 1966 en hún er reyndar cirka 2 mánuðum eldri en ég,fædd í Maí 1966.

Hér kemur saga þeirra Kirstenar og Bleiku sem hún sendi mér:

Bleika fæddist í Maí 1966 í norðausturhluta Íslands,Bakkafirði.

4 Október var hún send með skipi sem flutti hana til Rotterdams í Þýskalandi.

Foreldrar mínir keyptu Bleiku handa mér þegar að ég var 6 ára og Bleika var tveggja vetra.

Fyrstu 3 árin hennar var hún á beit með kúm útá engi en eftir þessi 3 ár fór ég að fara á bak henni.

Bleika var fjórgangshryssa en síðar eftir að hún eltist þá fór hún að sýna skeið.

1982 og 1983 eignaðist hún folöld og voru þau seld til USA og voru þau í Colarado á hestabúgarði og þar eignuðust þau marga afkomendur.

Bleika flutti oft með mér og frá 1987-1997 þá bjuggum við á  eyjunni Norderney og það var mjög gott fyrir hana.

Loftslagið þar er einsog á Íslandi og hún varð aldrei veik þó hún væri altaf úti í rokinu og sjávarseltunni en hún fór oft í sjóinn að baða sig og kæla og naut þess að éta þangið í fjörunni.

Fyrir 5 árum síðan keypti ég aðra hryssu gamla handa Bleiku sem félagskap.
Þær una sér vel saman og eru miklar vinkonur.

Öll hrossin á bænum bera mikla virðingu fyrir gömlu minni og víkja úr vegi fyrir henni.

Fyrir cirka 5-6 árum fór ég að klippa feldinn á Bleiku því hún er hætt að fara úr feldinum sjálf með góðu móti.

Fyrir cirka 2 árum fór ég að taka hana inn á nóttunni ef að ringdi en því er hún ekki hrifin af.

Henni líkar betur útiveran og er ekki mikið vön því að standa inní hesthúsum.

Síðustu árin hefur henni verið riðið af og til berbakt en síðasti alvöru reiðtúrinn sem ég fór á hana var árið 2002.

Hún á marga kílómetra að baki þessi hrausta hryssa.

Fyrir örfáum árum fór ég að gefa henni extra mat kvölds og morgna,gulrætur,beets,epli og korn með volgu tei og steinefnum.

Hún á ekki lengur gott með að borða hey.

Bleika fær að vera laus og frjáls og vera þar sem hún vill utan girðingar á daginn.

Hún er einsog hundur og kemur þegar að kallað er á hana og fer ekki langt frá bænum okkar.

Þetta er sagan af henni Bleiku sem enn stendur traustum fótum í útlandinu og verður 44 ára gömul næsta vor.

Kirsten var hér hjá okkur í haust og kom með nokkrar myndir af henni Bleiku sinni og sagði mér margt skemmtilegt um merina sína.

Það tók mig nokkur ha.........!???? Að skilja það að hryssan væri 43 vetra gömul og lenti Kirsten iðulega í því hér í haust að fólk hélt að hún ætti 43 íslenska hesta en ekki 43 vetra hryssu hehehehehe...............

Allir misskildu þetta og kannski ekki skrítið!

Ég vil taka það fram að hryssunni fylgdu allir pappírar og þeir eru til en einhverstaðar niðurgrafnir í kössum.

Mikið væri gaman að vita hverjir eru foreldrar hennar sem gefa svona hrausta og langlífa skepnu af sér.

Kirsten er eigandinn að honum Aski Stígandasyni sem við seldum þarsíðastliðið haust.

Klárinn er að gera það gott og er í miklu uppáhaldi á bænum.

Þægur og stilltur reiðhestur með afbrigðum enda vel taminn hér heima af vini okkar James Bóas.

Skelli inn myndum af Aski kallinum frá í sumar.

Askur  að knúsa vin sinn í miðjum reiðtúr.

Kirsten að baða Askinn eftir reiðtúrinn.

Smá viðbót:
Var að drullast til að blogga á kanínusíðunni minni sem ég er ekki alveg að hugsa nógu mikið um.

Gaman að heyra um fleiri aldna íslenksa höfðingja .
Endilega commenta ef þið vitið um fleiri!

Við erum búin að vera rosalega dugleg að undirbúa kindurnar fyrir veturinn og ekki má gleyma að kýla í þær fóðri og allskonar gotterýi enda fer að síga að því að þær hitti hann Kát Flankason og annan til sem verður gestur hér og ætlar að reyna að bæta litina hér á bæ.
Þeim ætti að takast það tveimur að fylla á þessar 9 skjátur.

Kátur í "fangelsinu".

Með réttu áttu þær að vera 10 en við vorum svo óheppin að missa hana Kolu litlu en hún fékk bráðapest skyndilega og okkur að óvörum!

Kola heitin
Þannig skeður það víst og ekkert við því að gera.

Ég hefði samt alveg viljað fá undan henni en hún átti að hitta hrút í fyrsta sinn núna í byrjun desember.
En henni bráðlá að hitta einhvern annan (líklega flottan sæðing:) þarna hinumegin skulum við ætla.

Kallinn dreif sig í að smíða svolítið sem frúin var búin að suða og suða í honum að gera.

Ég er alltaf að væla um bakið/mjaðmir og burðinn með heyið og það endaði með því að kallinn hentist af stað og smíðaði stórann garða sem tekur eina rúllu takk fyrir!


Rosalega flott hjá honum og núna bakkar hann bara inn á traktornum,leggur rúlluna á heimasmíðað bretti á fótum og þaðan er henni ýtt inní garðann með lilla putta.


Svo er plastið tekið af og rúllan skorin í miðju með heyskera og flett í sundur.

Ekkert mál og kindurnar og ég alveg himilifandi með þetta allt saman.

Hermína var fyrst til að vígja græjuna en það þurfti nú ekkert að kalla á hana í matinn.
Hún er einsog niðurfall þegar að mat kemur þessi kind!

Hermína heysuga !

Brynja Beauty Karenar/Flankadóttir

Brynju Beauty dóttir.

Sibba Gibba Þribbalyngur.

Við erum búin að flokka gimbrarnar frá og eru þær öðru megin og kindurnar hinumegin svo hrútarnir geta þá athafnað sig í friði fyrir litlu stelpunum sem ætla að bíða í eitt ár og stækka og þroskast í rólegheitunum.

Mér liggur svo ekki mikið á að ég geti ekki beðið því þetta er nú bara hobbý og til að hafa mat til heimilisins og hafa gaman af.

Ef ég væri stórbóndi með alvöru fjárbú og þyrfti að stóla á innkomu þá liti þetta allt öðruvísi út.

Nú á að rækta liti,góða móður/mjólkur eiginleika og gott geðslag.
Eða það er minnsta kosti ræktunarstefnan hér á bæ .

Einu sinni var stelpa sem átti sér þann draum heitastann að eignast hest.
Kannist þið við þessa byrjun ?

Ég hinsvegar eignaðist stóðhest sem minn fyrsta hest.

Funi 3 vetra stóðhestur og ég 16 ára trippalingur.

Kannski ekki alveg það skynsamasta fyrir 15 ára gamla stelpu og þarsem folinn bæði beit og sló þá varð þetta aðeins meiri vinna fyrir mann svona óharðnaðann í tamningunum.

Kunni reyndar ekkert og vissi ekkert hvað ég var að fara útí.
Átti ekki kost á öðru og var bara ánægð með hann.

Nú fyrsta veturinn var hann bundinn á bás og látinn berja stoð þartil hann uppgafst.

Maðurinn sem gerði mér þennan greiða stóð við stoðina og lagði höndina á lendina á klárnum og lét hann berja þartil hann gafst upp en þetta tók allt í allt hátt í klukkustund.

Eftir það sló hann Funi minn aldrei og hætti að bíta fólk sem kom of nærri honum.

Nú um vorið fórum við norður í sveitina og þar hélt "tamningin" áfram.
Á kvöldin var klárinn mýldur og héngum við fjögur í honum og þóttumst vera að kenna honum að teymast.

Funi 3 vetra graður vorið 1982 stendur aftaná myndinni.
En sjáiði beislabúnaðinn og klippinguna á klárnum!!

Okkur þótti mest gaman þegar að hann prjónaði og lét illa því þannig hlaut það að eiga að vera,minnsta kosti sá maður það í kúrekamyndunum í sjónvarpinu!

Einn daginn vorum við einar stelpurnar og prófuðum nýja aðferð og tókst okkur að fá klárinn til að elta ef við vorum með köggla í vasanum.

Þá var það bara næsti kafli að demba sér á bak og auðvitað hnakk og beislislaus útí haganum.
Það gerðu Indjánarnir í kúrekamyndunum!

Klárinn þaut fram og aftur og niður brekku og ég flaug aftur og aftur af honum þartil að folinn fór að fara varlegar niður þessa brekku því hann virtist hafa gaman af þessum leik.

Næst var fá bóndann á bænum til að teyma undir mér útá hlaði.
Allt gekk einsog í sögu,klárinn stóð kyrr meðan ég stökk á bak og svo teymdi kallinn okkur fram og tilbaka um allt hlaðið.

Ekki þótti honum nú þetta nógu spennandi og fór að kippa aðeins í folann og vita hvort hann myndi nú ekki hrekkja mig smá hehehehehe........... .

Á mynd af þessum aðförum en finn hana ekki.

Allt gekk þetta einsog í lygasögu en þá var komið að því að gelda folann.

Ekki var hægt að hafa okkur ríðandi um allar sveitir með kúlurnar dinglandi og allt fullt af fínum stóðhestum með hryssur í grenndinni!

Daginn eftir að klárinn var geltur þá var fullorðna fólkið ekki heima og ákvað ég að leggja hnakk á nýgeltann folann og fara ríðandi niður að póstkassa og sækja póstinn á honum.

Auðvitað gekk það einsog í lygasögu enda var aumingjans hesturinn slappur eftir geldingna og fór þetta bara fetið.

Nú krakkarnir kjöftuðu þessu í fullorðna fólkið og fékk ég svosem ekki miklar skammir EN afturámóti fékk ég leyfi til að halda áfram með "tamningna"á honum eftir vinnu á kvöldin.

Ég held að bóndinn hafi verið orðinn svolítið forvitinn að vita hvað ég kæmist upp með á folanum.

Fyrst var bara riðið í móum og inná túnum og þegar að klárinn fékk þá flugu í höfuðið að fara að hlaupa með mig þá beindi ég honum í keldur og lét hann hafa fyrir því þar.

Það var ekki sjón að sjá okkur eftir eitt skiptið en þá var ég með drulluna uppá bak og klessurnar í hárinu!

Ég á Fork,Tara í bakpokanum og Biskup teymdur á heimleið frá Vodkahvammi.
Fannst þessi mynd svo skemmtileg þó hún tengist ekki Funa að ég lét hana fljóta með.

En það er skemmst frá því að segja að ég reið honum um allar sveitir og fór með strákunum niður að Skinnastöðum í fótbolta við krakkana þar og þeir hjóluðu en ég reið klárnum.

Hann beið rólegur á kroppinu á meðan við spiluðum og svo var kapp heim og við Funi unnum alltaf .

Um haustið fór ég aftur heim á Suðurnesin og klárinn kom svo um áramótin suður.

Þessi vetur var hrikalega erfiður því klárinn vildi ekki vera einn í reið eftir að hafa kynnst að fara með öðrum hrossum og ég fékk margar bylturnar.
Aldrei var það spurning að gefast upp.

Hann rauk heiftarlega og eitt sinn blindrauk hann og náði ekki beygjunni almennilega á ferðinni og endaði úti stórum skafli og festi þar framfæturnar og flaug í kollhnís með mig og ég spýttist eitthvað útí skalfinn.

Ég fékk rosalegt höfuðhögg en missti nú ekki meðvitund (fékk heilahristing) og náði með herkjum að koma klárunum restina að húsinu og inná bás.

Þetta fréttist og fullorðna fólkið ákvað að það þýddi ekki að hafa stelpuna eina þarna lengst uppí Turner og fékk ég pláss inní Gusti hjá frábæru fólki sem ég þekkti þar.

Restina af vetrinum fór ég með rútu í bæinn og labbaði langar leiðir til að komast á hestbak nærri því 5 daga vikunnar.
Heim fór ég svo á puttanum!!!
Labbaði frá Gusti og niður að sjónum og skolaði vel stígvélin og þumallinn upp!

Þennan vetur gekk ágætlega með klárinn en hann var kargur oft á tíðum og eitt sinn var hann í svo grautfúlu skapi að hann datt með mig í kollhnýs af FETI!

Eitt sinn rauk hann svo heiftarlega uppí hverfið og þegar að hann tók beygjuna að hesthúsinu gat hann ekki stoppað sig og lentum við af fullu afli á hlöðuveggnum!

Annað skiptið rauk hann niður brekku og ég fór að reyna að tosa og gera eitthvað og þá blindlá hann niður alla brekkuna og ég alveg að skíta á mig af hræðslu!
Ætli það sé þessvegna sem ég kann ekki að meta skeið í dag hehehehe....... .

Ég á Sprota Gáskasyni 7 v. og Stína á Funa mínum 13 v. vorið 1992.

Næsta vetur eftir dvölina í Gusti þá vorum við inná Mánagrund.
Eftir allar rokurnar tók klárinn að stunda það að stökkva útundan sér.

Ekki gafst ég upp enda til hvers?
Ekki var annað í boði en þessi húnverski hrekkjahundur og ég ætlaði að vinna hann.

Eftir einhver ár þá loksins var hann farinn að stillast og á endanum var hann orðinn svo stilltur að slegist var um hann í reiðskólanum hjá Mána.
Hann var einn öruggasti hesturinn og allir sem voru skíthræddir voru settir á Funa kallinn.

Funi gamli með Krissu dóttur mína og frænku hennar.

Ég sé ekki eftir öllum okkar byltum,rokum og útundarhoppum því eitt dýrmætt kenndi þessi fyrsti hestur mér og það er hvað ég vil EKKI eiga eða rækta.

En ég má heldur ekki kenna honum um þetta allt því ég átti megnið af allri vitleysunni því ekki bað hann um að verða taminn og notaður sem reiðhestur í öll þessi ár.
Hann var bara hestur sem naut sín mest og best á beit útí haganum.
Blessuð sé minning hans Funa,ég vildi ekki hafa misst af allri þessari reynslu með honum. 

Hingað kom galvösk ung dama sem fékk leyfi til að taka myndir af honum Kát Flankasyni.

Kátur kallinn að pósa.............

Hún er að undirbúa sýningu og var Kátur hluti af verkefni sem hún er að vinna að í Ljósmyndaskólanum.

Kátur varð auðvitað afar kátur í settinu og þá aðalega vegna alls brauðsins sem gaukað var að honum fyrir að standa kyrr á meðan að myndatöku stóð.

Settið í stóðhesta/hrúta stíunni.

Hann var okkur og sér til fyrirmyndar enda vel upp alinn hrútur af góðum og stilltum ættum,eina sem vantaði á hann voru litir englavængir .

Það er af og til sem við erum fengin til að leigja/lána dýr í hin ýmsu verkefni.

Bæði Borgarleikhúsið og Þjóðleikhúsið hafa verið með kanínur frá okkur og þarsíðast var hæna í hlutverki hjá Kvikmyndaskóla Íslands.

Við höfum bara gaman af þessu og pössum auðvitað vel uppá að dýrin fái alla þá umhriðu og aðbúnað sem þeim hæfir og gott betur á meðan þau eru í verkefnum.

Látum fylgja með þeim þeirra rétta fóður o.s.frv.

Í öllum tilvikum þegar að dýrin koma til baka þá eru þau orðin mikið tamin og hændari að mannskepnunni en þegar að þau fóru.

Long time nó blogg!

En hér kemur það loksins og ekki höfum við beint legið í leti en mín kæra vinkona Íris skrapp óvænt í heimsókn til okkar í 5 daga.
Bara gaman að fá hana svona óvænt en veðrið var aðeins að stríða okkur og ekki voru teknar margar myndir utan dyra.

Við áttum heimboð að Grænhóli til Krissu og fjölskyldu og á endanum fórum við í roki og rigningu austur fyrir fjall og munduðum camerunar innandyra þar.

Alltaf gaman þegar að ég,Íris og Valgerður bregðum okkur af bæ kallalausar og þá sko þræðum við sjoppurnar og veitingarhúsin svo enginn verður þar útundan einsog er svo algengt er þegar að kallarnir eru hafðir með.

Þegar að við komum í Grænhól beið okkar hlaðborð og svignaði allt undan kræsingum þar.

Ekkert smá flott Eplakaka   sem okkur var sérstaklega bent á híhíhíhí...............

Krissa og Íris að spjalla.

Nú eftir skraf um hross og ættir bæði manna og hrossa yfir kræsingunum fengum við leiðsögn um glæsilegt hesthúsið og reiðhöllina sem er ein sú flottasta og bjartasta sem við höfum séð!

Björt og vinaleg með hæfilega mjúku/hörðu undirlagi.

Vá....................Hún er draumur hvers ljósmyndara að mynda í henni, þarna er bjart frá lofti og niður í gólf en sérstakur skeljasandur er í gólfi sem gerir alveg ofboðslega mikið fyrir myndatöku þarna inni.

Hljómburður er þarna gríðarlega góður og ég efast ekki um að það sé gaman að vinna þarna með hross.

Við vorum einsog smástelpur skríkjandi yfir öllum gæðingunum í stíunum en  þeir kipptu sér ekki mikið upp við okkur þarna potandi og bendandi í allar áttir.

Mauluðu tugguna yfirvegaðir og rólegir undir öllu faxinu og toppunum.

Var ekki Hreggviður þarna á bak við toppinn!

Það vantar ekki prúðleikann á þessum bæ.

Ég er líka sæt

Við klikktum svo út með því að fara á Selfoss að borða á fínum og afskaplega hreinum veitingastað,fengum þar núðlur og allskonar framandi rétti.

Man ekki hvað hann heitir því miður annars hefði ég sett inn link á staðinn.Svona hreinum og fínum stöðum á maður að halda á lofti og ekki var verðið neitt til að æsa sig yfir.

En takk kærlega fyrir frábærar móttökur í Grænhól og skemmtilega stund með ykkur þar part úr degi.

Litla Löpp haustleg í góða veðrinu.

Héðan er allt gott að frétta.

Búin að fara í allar rannsóknir og blóðprufur og bíð núna bara róleg eftir niðurstöðum.

Ég fékk órtúlega góðann stuðning í tölvupósti frá vinkonu minni sem er undirlögð úr gigt þó hún beri það allsekki utaná sér.
Hún sprautar sig sjálf tvisvar í viku með gigtarlyfi og það öfunda ég hana ekki af.
Bara hetja í mínum augum:)!

Gott að vita að maður er ekki einn í þessu og vita einnig af því að þessi sjúkdómur er þannig að hann getur látið mann líta út fyrir að vera sérhlífinn aumingi og líta út fyrir að maður sé ekkert annað en letingi.

En hingað til hef ég ekki verið löt við að nota hnífapör þegar að ég matast en það var á tímabili orðið erfitt.

Svo þið þarna úti sem eru með leiðindi við fólk með gigt segi ég bara................helvítis fokking fokk á ykkur!!!!!!!!!!

Rosalega líður mér miklu betur..................dæs...............:)
Þurfi að losa þetta heehehehe.................:)

Í dag fóru hryssurnar og folöldin inná síðasta stykkið áður en þær fara inná vetrahagann sinn sem verður einhvern tímann í Desember.
Náðum að klippa hófana á tveimur hryssum sem voru orðnar ansi vaxnar og hreinlega okkur til skammar svona á sig komnar.

Ég hélt og kallinn klippti undir leiðsögn minni..................sko.................haltur leiðir blindann og allt það .
Alveg er það merkilegt hvað hann sýnir mér mikla þolinmæði á meðan ég rausa hvernig þetta á allt saman að klippast eftir minni tísku hófklippingu.

Annars er hestasala að lifna hægt og rólega við í ótömdum hrossum en sala á tömdum hefur verið með ágætum í haust.

Sága okkar Hróksdóttir er seld/sold og það til Danmerkur.

Hún ætlar samt að vera hér í pössun aðeins áfram og fara út með fyl í sér þegar að þar að kemur.

Völva Hróksdóttir orðin stór og stæðileg.

Tókum okkur til í dag og ormahreinsuðum öll folöldin,mæður þeirra og trippin.
Þau koma svo aftur inn eftir cirka 7-10 daga í seinni ormalyfsgjöf til að ná þeim ormum sem enn eru egg og óklakin.
Eggin drepast ekki við ormahreinsun.
Það er ein góð leið til að rjúfa ormasmit í ungviðinu.
Þá verða tekin úr þeim hársýni (litföróttu:) og þau verða örmerkt og dna testuð.

Sóttum svo Biskup og vinkonur hans sem voru á öðrum bæ í hagagöngu ekki langt frá.
Skelltum múl á gamla skápinn (Biskupinn:) og svo keyrði Hebbi bara eins hratt og klárinn dró og dömurnar hans fylgdu honum á fullri ferð á eftir.
Ég þóttist ætla að vera labbandi fyrir aftan og reka á þær reglulega en þess þurfti ekki.
Ég varð bara eftir og horfði á eftir strollunni hlaupa í rassaköstum á eftir bílnum!
Voðalega þægilegt að eiga við þau greyin enda flest tamin og kunna á okkur húsbændurnar.

Snót frá Ægissíðu fékk sinn ormalyfskammt í dag.

Þetta tók allt saman mettíma enda eru flest hrossin hérna þæg og stillt og við erum að verða að búin að losa okkur við hross sem eru með stæla og vesen við okkur.

Við erum orðin of gömul fyrir slagsmál og er ég vaxin uppúr svoleiðis fíflahrossum fyrir langa löngu.

Hróksbörnin eru flest óskaplega þægileg í ormahreinsun og lítið mál að mýla þau greyin og koma ormalyfi í þau.
Fyndið að sjá hve hegðun erfist sterkt og ár eftir ár eru folöldin undan honum nánast undantekninglaust fljót að stilla sig eftir að tökumúllinn er kominn á þau.
Samt sem áður eru þau sem betur fer ekki skaplaus og taka vel á gúmmíkallinum.
Sprikla alveg ógurlega og gefa sig svo.

Ég hef aldrei lent í að folald undan klárnum reyni að nota á mig fæturnar eða kjaftinn en ég hef lent í að nokkurra klukkustunda folald sparki í mig og bíti.
Það hafði lent illa í stóðhesti og flogið í gegnum rafmagnsgirðingu og var ég að bíða eftir hjálp við að lyfta girðingunni upp svo ég gæti komið því undir og til móður þess sem beið róleg hinumegin við girðinguna.

Ég teygði mig yfir vírinn og strauk hryssunni um vangann og umsvifalaust kom litla folaldið hennar með afturendann að mér og lamdi mig með afturfótunum!
Ég hló nú bara og teygði mig aftur yfir girðinguna og hélt áfram að tala við hryssuna og strjúka henni og þá límdi folaldið hennar aftur eyrun og þrusaði í mig með báðum afturfótunum!
Ég sló í afturendann á því en þá snarsneri það sér við og beit tvisvar í mig með litla tannlausa gómnum sínum:)

Ég vissi að það var bara að verja móður sína eftir atganginn í stóðhestinum sem var búinn að tæta 3 folöld í gegnum girðingar hér.
Það bar aldrei á þessu aftur hjá folaldinu og óx það og dafnaði vel.

En kjarkurinn í þessu folaldi var gríðarlegur!

Það ætlaði alveg að fórna sér til að verja mömmu sína og það var bara örfárra klukkustunda gamalt.

Ljóti týndur   ?

Enn er minkurinn laus við að ég og tíkurnar elti hann en kauði er að öllum líkindum farinn niður í fjöru.
Það er eitthvað svo voðalega mikið að gera annað en að taka göngutúr með tíkunum og ná honum Ljóta einsog við köllum hann hér á bæ.

Á morgun er það beinaskanninn inní Domus Medica og hlakkar mig til að vita hvort ég sé ekki með þokkalega beinagrind sem hangi saman í einhver ár í viðbót.
Kanski maður verði bara einsog Bonless Chicken fígúran í sjónvarpinu hehehehehehe..................!
Maður verður að geta hlegið að sjálfum sér af og til ekki satt?

Smá fréttir handa ykkur dúllurnar mínar.

Skinfaxi frá Ásgarði er seldur/sold til Þýskalands.

Bára frá Ásgarði er seld/sold til Þýskalands.

Ekki náðist hinn minkurinn en tvær gildrur eru spenntar og bíða hans ef hann reynir að koma og fá sér hænu í gogginn.

Það er lítið hægt að vesenast úti við í þessu endalausa leiðinda veðri.
Rigning og rok er eitthvað sem ég er ekki spennt fyrir að vinna úti vinnu í.

Kallinn minn var svo elskulegur að panta tíma fyrir konuna sína hjá gigtarlækninum okkar því ekki geri ég það.

Vanalega bít ég bara á jaxlinn og fer mér hægar og eitthvað þótti honum ég hafa hægt of mikið á mér hehehehehe.............

Ég er ein af þeim sem að læknast á biðstofunni meðan ég bíð eftir að verða kölluð inn og þegar að þangað er komið þá er ég bara mállaus og man ekki alveg hvað það er sem er að hrjá mig(eða kem ekki orðum að því).
Helst fer ég ekki nema að ég slasist og þurfi að sauma eða ég sé við það að vera rænulaus.

Líklega er ég orðin svo samdauna öllum þessum verkjum í gegnum árin að ég held að þetta eigi að vera svona og allir séu svona.

Svo fær maður það á tilfinninguna að maður sé bara helvítis aumingi og bölvað væl í manni ef maður vogar sér að opna munninn og segja eitthvað!

Enda er fólk óspart á að láta mann vita af fólki sem á enn meira bágt en maður sjálfur og uppúr þeim vella hryllingssögurnar svo maður þegir bara og þakkar fyrir að vera ekki í slíkum málum.

En hvað um það,ég gerðist sniðug áður en ég mætti í tímann til okkar frábæra gigtardoksa og hripaði niður á blað hvað væri helst að hrjá mig.

Á leiðinni inní RVK þá bættist alltaf meira og meira á blaðið og á endanum var það orðið fullt af fínum upplýsingum sem ég hefði ekki getað ropað uppúr mér svona einn tveir og þrír óundirbúin.

Nú eftir allt vælið um verki,nálardofa hingað og þangað þá fékk ég í hendurnar blað um beiðni í röngten og blóðprufur.

Ég er bara pínu fegin og hlakkar til að fá að vita hvort ég fái ekki ný lyf svo ég geti drösslast áfram á hestbak í vetur/vor.

Hvert skipti sem ég kemst í hnakkinn eftir að ég fékk gigtina er dýrmætt.

Ekki grunaði mig að ég ætti eftir að lenda í þessum sporum að halda í hvert skipti sem ég fer á bak að það sé í síðast skipti sem ég kemst í hnakkinn.

Þetta er rosalega óþægileg tilfinning og bjóst ég ekki við henni fyrren eftir einhverja tugi ára.

Nóg af væli elskurnar mínar .

Ég skaust út (hver var að tala um gigt og fara sér hægt:) og smellti nokkrum myndum af litla stóðinu okkar en við gáfum út rúllur fyrir óveðrið um daginn til að halda hrossunum í skjóli heimavið á meðan lætin geisuðu.

Hér eru þær: Haustmyndir af stóðinu þann 11-10-09